ราชูปโภค, ราโชปโภค หมายถึง [ราชูปะโพก, ราโชปะโพก] น. เครื่องใช้สอยของพระราชา. (ป.).
[ราเชน] น. พระราชาผู้เป็นใหญ่. (ส.).
[ราโชงกาน] น. ราชโองการ.
น. คําสั่งสอนของพระราชา ใช้ว่า พระบรมราโชวาท. (ป.).
[ราไชสะหฺวัน] น. ราชสมบัติ. (ส.).
น. สมณศักดิ์พระราชาคณะ สูงกว่าชั้นสามัญตํ่ากว่าชั้นเทพ เรียกว่าชั้นราช เช่น พระราชสุธี พระราชโมลี.
[ราดยี] (แบบ) น. ราชินี. (ส.).
[ราดชะ–] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Brucea amarissima (Lour.) Gomes ในวงศ์Simaroubaceae เมล็ดใช้ทํายาได้, กาจับหลัก หรือ พญาดาบหัก ก็เรียก,ปักษ์ใต้เรียก กะดัด.